|
|
Jacques DELILLE ! (1738-1813)
Koffie
Er is een likeur, met een duurdere dichter,
die Virgil heeft gemist, en die Voltaire aanbeden;
Het is u, goddelijke koffie, wiens vriendelijke likeur
Zonder het hoofd het hart opent.
Ook als mijn gehemelte door de leeftijd wordt afgestompt, proef
ik graag uw drankje.
Dat ik het heerlijk vind om je kostbare nectar voor te bereiden!
Niemand gebruikt deze heerlijke verzorging in mijn huis.
Op het fornuis brandend alleen ik uw zaad draaiend,
aan het goud van uw kleur maken ebbenhout slagen;
Alleen ik tegen de walnoot, die arm zijn ijzeren tanden,
maak ik, door het te verpletteren, schreeuwen uw bittere vrucht,
Charmed van uw parfum, het is alleen ik die in de golf
uw vruchtbare stof naar mijn huis infuseert;
Die, op zijn beurt kalmerend, opwindend uw broden,
Sums met een aandachtig oog uw lichte wervelingen.
Tenslotte, van uw drank langzaam uitgerust, wordt
in de rookvaas de moer gedeponeerd;
Mijn beker, uw nectar, de Amerikaanse honing,
dat van het sap van het riet uitgedrukt de Afrikaanse,
Alles is klaar: uit Japan ontvangt het email uw golven,
en alleen u verzamelt de eerbetoon van de twee werelden.
Kom daarom, goddelijke nectar, kom daarom, inspireer mij.
Alles wat ik wil is een woestijn, jij en mijn Antigone.
Zodra ik jullie geurige damp heb gevoeld, ontwaakt
plotseling uit jullie klimaat de doordringende
hitte al mijn zintuigen; zonder verstoring, zonder chaos, zonder chaos, komen
Mijn meer talrijke gedachten met grote golven.
Mijn idee was droevig, droog, kaal;
ze lacht, ze komt er rijkelijk gekleed uit,
en ik denk dat ze uit het genie dat wakker wordt, in elke druppel een straal van de zon
drinkt.
|
